Rozdział XXVII- „ Kolejne wyzwania i upragniony urlop”

            Tydzień później byłyśmy już w Serbii. To nasze ostanie mecze na tej imprezie. Po powrocie do Polski mamy półtorej  tygodnia wolnego a potem znowu Szczyrk i treningi od rana do wieczora. W Serbii czułyśmy się dobrze. Wiele znajomych twarzy z naszych lig. Chłopcy kończyli Ligę Światową we Francji. Ostatni mecz z Francją był ekstremalnie ciężki ale wygrany. Teraz przed chłopakami prawie 2 tygodnie wolnego przed kolejną imprezą , Memoriał Huberta Jerzego Wagnera, a później Puchar Świata. Przed nami po meczu z Rumunkami i Serbkami, w odstępie dwóch dni, również 2 tygodnie wakacji a później Puchar Świata i Mistrzostwa Europy. Do meczu z Rumunkami wyszłyśmy najmocniejszym składem. Wiedziałyśmy, że jeżeli wygramy ten mecz za 3 punkty to zagramy w Final For zaplecza Word Grand Prix. Tam czekała już na nas reprezentacja: Azejberdżanu, Hiszpanii i Mołdawii. Przed pierwszym gwizdkiem Ania, kapitan, podałam nam ostatnie wskazówki dotyczące taktyki. Pierwszy set był męczący ale wygrałyśmy go do 27. Drugi i trzeci poszedł jak z płatka, kolejno do 20 i 21. Szczęśliwe czekałyśmy na kolejny mecz. Z Serbkami dnia następnego nie było już tak łatwo. Ciężki pięciosetowy bój. Pierwsze dwie partie dla gospodyń ale kolejny trzy padły naszym łupem. Teraz czekał nas powrót do kraju i tak bardzo upragniony urlop. Przed Final For drugiej dywizji World Grand Prix. W Polsce byłyśmy następnego dnia rano. Szczęśliwe na lotnisku powitała nas rzesza kibiców i dziennikarzy. Autografy, zdjęcie i wywiady pochłonęły ok. półtorej godziny. Lecz gdy wreszcie wsiadłam do samochodu Daniela i mogłam w spokoju uściskać Tomka byłam szczęśliwa. W Bełchatowie byliśmy wczesnym popołudniem. Na wieczór, oprócz wykwintnej kolacji dla dwojga, przygotowałam coś jeszcze dla mojego ukochanego. Po kolacji przepakowaliśmy walizki i przygotowaliśmy się do wyjazdu do moich rodziców na urlop. Po kolacji według planów zaszyłam się z Tomkiem, wśród romantycznej muzyki, w naszej sypialni. Po chwilach rozkoszy, zasnęliśmy w swoich objęciach. Następnego dnia rano obudził nas ciepły promień lipcowego słońca.

-Dzień dobry- powiedział szeroko uśmiechnięty.

-Cześć. Jak dobrze nareszcie wyspać się we własnym łóżku z tobą przy boku.

-Oj tak. To co wstajemy, jemy śniadanie i ruszamy w drogę żeby uniknąć upałów i korków?

-Tak. Ostatnie czego teraz chcę to jechać 6 godzin w pełnym słońcu.
Po śniadaniu ubraliśmy się, ponieważ posiłek zjedliśmy w piżamach. Już tak rano było prawie 30 stopni na słońcu, mogliśmy wstać o 3 rano i jechać w chłodzie a nie do 2 w nocy myszkować pod kocem. W osiedlowym sklepie kupiłam dwie butelki wody i byliśmy gotowi do drogi. W radiu leciały same letnie hity. Dawno tak spokojnie nie słuchałam radia. Tomek uwielbiał prowadzić. 4 godziny późnie byliśmy na miejscu. W progu domu powitała nas mama. Był środek tygodnia więc tata był w pacy. Michał i Ewa mieli wakacje więc też po chwili zbiegli z góry:

- Daria! Tomek! Jak dobrze znowu was widzieć- wykrzyczała, niemal Ewa.

-Chodźcie do domu. Tu troszkę chłodniej- wtrąciła się mama.

-Już idziemy- odpowiedzieliśmy niemal równocześnie.

-Mamo ja będę za niedługo- poinformował Michał.

-Braciszku a ty gdzie? Nie posiedzisz z siostrą? –zapytałam  z uśmiechem.

-Wrócę za jakieś 2- 3 godziny. Pa.

-Uważaj na siebie.

-Nasz Michał się zakochał- powiedziała Ewa śmiesznym tonem.

-To świetnie- uśmiechnęłam się.- Mamo ja wrócę zaraz idę za stodołę.

            Tak, moim rodzinnym domem było wiejskie gospodarstwo. Kocham to miejsce. Zawsze ,gdy tylko miałam ochotę, wychodziłam z domu i mijając kilkadziesiąt kur i kilka kogutów znajdowałam się w sadzie. Kilka jabłoni, w tym moje ulubione papierówki, grusze, śliwy, wiśnie, krzaki porzeczki oraz aronii i ten największy, najpiękniejszy orzech, pod którym w gorąca dni skrywały się pierzaste koleżanki. Wychodząc za ogrodzenie, znajdowałam się w moim niebie. Warzywniak i pole a za nim las. Truskawki, poziomki, maliny, jeżyny, buraki-zwykłe i opasowe dla króliczków- marchewki, pietruszki, ogórki, fasolka, szczaw idealny na zupę, koperek pachnący słońcem. Gdy teraz tam stałam ujrzałam dojrzewający owies, świeżo skoszone truskawki i siano, W rogu warzywnika rosły zielone liście z czerwonymi, pachnącymi lasem, poziomki. Weszłam tam i zerwałam jedną z nich. Byłam w niebie. Czułam się znakomicie. Postanowiłam usiąść na trawie przy samym zbożu. Tułów położyłam w owies i oglądałam, z uśmiechem na twarzy, podróżujące na niebie chmury. Letni wiatr otulał moje, rozgrzane od lipcowego słońca ciało. Po chwili dołączył do mnie Tomek:

-Tu mi się schowałaś- powiedział z uśmiechem.- Mama woła na obiad.

Gdy usłyszałam te słowa, byłam w pełni szczęśliwa. Na podwórku zatrzymaliśmy się tuż przed drzwiami, ponieważ właśnie przyjechał Michał. Wysiadł z samochodu i przedstawił nam Annę. Śliczną, czarnowłosą, średniego wzrostu. Po obiedzie Michał postanowił wybrać się z Anią na spacer. Poszli w stronę łąk. Natomiast ja z Tomkiem postanowiliśmy przejść się w stronę zabudowań. Szliśmy krok i krok, rozmawiając przy tym o wszystkim co się ostatnio wydarzyło. W pewnym momencie za plecami usłyszałam tak bardzo znajome i nieprzyjemne  głosy:

- Dziewczyny patrzcie oto  nasz Kopciuszek- zawołała Magda.
W tym momencie zajechała mi drogę wraz z : Weroniką, Natalią i Dominiką.

-Sory dziewczyny ale chcemy przejść- powiedział spokojnym tonem Tomek.

Magda zsiadła z roweru obeszła nas dookoła i stwierdziła:

-Ty, Kopciuszek gdzie takiego przystojniaka znalazłaś? Bo chyba sam na ciebie nie poleciał- powiedziała pewna siebie.

- To nie jest twój interes, to po pierwsze. A po drugie. Co  na ciebie ślicznotko nikt nie leci?- odgryzłam się i przepychając jej rower ruszyliśmy w dalszą drogę.

-Gdzie mi uciekasz, ptaszynko. Zniknęłaś nie mówiąc słowa i wracasz z takim ciachem. A ostatnio Milena wspominała, że widziała cię w telewizji. Ale to niemożliwe żeby takie brzydkie kaczątko zrobiło karierę w wielkim świecie.

Widziałam jak na twarzy Tomka pojawia się złość. Opanował się jednak i przytulił mnie jeszcze mocniej. Popatrzyłam na chwilę na nie i już miałam coś jej odbąknąć ale wtrącił się Tomek:

- Sukces Darii w oczy kole? Zapracowała na to. A teraz odsuń się.

-Ciekawe jak zapracowała-odbąknęła Natalka, ale ja znałam jej pewien sekret i postanowiłam go użyć .

-Na pewno nie tyłkiem jak ty- zrobiłam zażenowaną minę i czekałam na jej reakcje.

Każda z nich wsiadła na rower i odjechały na koniec dorzucając:

-Jeszcze pożałujesz ,tych słów, suko.

Nie zwracając na nie uwagi poszliśmy dalej, lecz mimo że potrafiłam się dogryźć ich docinki raniły mnie. W pewnym momencie naszego spaceru, zaczęłam po prostu bezgłośnie płakać.

-Kochanie nie przejmuj się nimi- przytulił mnie Tomek.- Miałem dać ci to wieczorem ale to poprawi ci humor teraz. Zobacz.

Wręczył mi bilety a to co przeczytałam na nich wprawiło mnie w euforie.

- Bilety w pierwszym rzędzie na Perfekt? Nie wierzę.

-To uwierz. Wracamy do domu?

-Pewnie i już chyba mam dla ciebie pewne zadanie.

Gdy wróciliśmy była godzina ok. 17. Wyciągnęliśmy całą rodzinkę i rozegraliśmy kilka partyjek badmintona. Graliśmy do 21. Było fantastycznie. Gdy poszliśmy spać po kolacji i atrakcjach przygotowanych przez mamę byłam skonana.

                                  

_____________________________________________________________________________
Kolejny rozdział leci do was. Komentujcie :)